Στιγμιότυπο: «O Noel έκθαμβος στέκεται μπροστά από το γραφείο του John στο μαγαζί ξεφυλλίζοντας με έκπληξη το σημειωματάριο του πατέρα του. Ο John με μία εμφανή θλίψη στο πρόσωπο, σιωπηλός, σκεπτικός και ταυτόχρονα μελαγχολικός, τον κοιτάζει.»
Πρόκειται για το σημειωματάριό του από μία λαμπρή πορεία 5 ετών στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του ως Φυσικός. Με μία άτυπη φιλική υπόσχεση πως κάποτε θα μπορούσε να επιστρέψει εκεί αν το επιθυμούσε, συνέχισε τη ζωή του στην οποία ποτέ δεν έπαψε να αναζητάει το φως. Δημιουργικός, πρόθυμος να διευρύνει τους ορίζοντές του αλλά και καινοτόμος, έγινε ωρολογοποιός αφού ταυτόχρονα απέκτησε πολλαπλά εκφραστικά αλλά και πνευματικά ενδιαφέροντα. Ο Noel ξεφυλλίζει το παχύ δερμάτινο ημερολόγιο το οποίο περιλαμβάνει σχήματα και πολλές άλλες οδηγίες στέκοντας έκπληκτος για κάμποση ώρα στη σελίδα με το επιχείρημα του ωρολογοποιού. Εσωτερικός μηχανισμός. Λειτουργεί ως ρητορική συσκευή η οποία αποτελεί ένα απλό μηχανικό ανάλογο για τον παραλληλισμό της ευφυούς δημιουργίας και την ύπαρξη δημιουργού στο Σύμπαν. Από κάτω από το σχήμα με το μηχανισμό ενός ρολογιού διαβάζει: τελεολογικό επιχείρημα. Τι να σήμαιναν άραγε όλα τούτα? Καθώς ο Noel με έκπληξη συνεχίζει να ξεφυλλίζει το ημερολόγιο, ο John αφήνεται με τη φαντασία του σιωπηλός κάνοντας σκέψεις για όλα όσα τον στοίχειωσαν εκείνη την εποχή της δόξας του και ταυτόχρονα μίας εποχής σκιών.
Πρόκειται για την ανάγκη του ανθρώπου να παρουσιάζει κάτι ως λύση, ενώ αυτό στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει. Πρόκειται για το εγώ του ανθρώπου, άλλοτε ως κάτι δεδομένο και άλλοτε ως κάτι κατασκευασμένο, φτιαχτό με άλλα λόγια. Ένα εγώ που προκύπτει με ατομικούς ή με κοινωνικούς όρους? Αναρωτιέται. Με όλες αυτές τις σκέψεις του αλλά και με τον Noel δίπλα του να προσπαθεί να συλλαβίσει κάποιες λέξεις, σκέφτεται: Καθώς μεγαλώνουμε, από ένα σημείο κι έπειτα δεν έχουμε χρόνο να διαπιστώνουμε. Προσπαθεί να ανακαλύψει ένα τρόπο να ξαναζήσει τις ιδέες του, πιστεύοντας πως το ταξίδι στην Ανδρομέδα θα του δώσει περισσότερη δύναμη και θα τον κάνει πιο έτοιμο και πιο ώριμο να αντιμετωπίσει ξανά το παλιό του όνειρο. Σήμερα όμως, θέλει να φθάσει μαζί με τον Noel στην απέναντι όχθη. Σε μία απέναντι όμως όχθη, που ακόμα κι αν καταφέρεις να επιζήσεις και να κολυμπήσεις ως απέναντι δεν θα είσαι πια ο ίδιος. Θα είσαι ένας άλλος. Θα έχεις χάσει το ένδυμα της ψυχής που διάλεξες. Προχωράς από κει και πέρα στη ζωή, με μια στολή που δεν σου πάει. Σε προφυλάσσει μεν, αλλά δεν σου πάει.
(Συνεχίζεται)
Πρόκειται για το σημειωματάριό του από μία λαμπρή πορεία 5 ετών στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του ως Φυσικός. Με μία άτυπη φιλική υπόσχεση πως κάποτε θα μπορούσε να επιστρέψει εκεί αν το επιθυμούσε, συνέχισε τη ζωή του στην οποία ποτέ δεν έπαψε να αναζητάει το φως. Δημιουργικός, πρόθυμος να διευρύνει τους ορίζοντές του αλλά και καινοτόμος, έγινε ωρολογοποιός αφού ταυτόχρονα απέκτησε πολλαπλά εκφραστικά αλλά και πνευματικά ενδιαφέροντα. Ο Noel ξεφυλλίζει το παχύ δερμάτινο ημερολόγιο το οποίο περιλαμβάνει σχήματα και πολλές άλλες οδηγίες στέκοντας έκπληκτος για κάμποση ώρα στη σελίδα με το επιχείρημα του ωρολογοποιού. Εσωτερικός μηχανισμός. Λειτουργεί ως ρητορική συσκευή η οποία αποτελεί ένα απλό μηχανικό ανάλογο για τον παραλληλισμό της ευφυούς δημιουργίας και την ύπαρξη δημιουργού στο Σύμπαν. Από κάτω από το σχήμα με το μηχανισμό ενός ρολογιού διαβάζει: τελεολογικό επιχείρημα. Τι να σήμαιναν άραγε όλα τούτα? Καθώς ο Noel με έκπληξη συνεχίζει να ξεφυλλίζει το ημερολόγιο, ο John αφήνεται με τη φαντασία του σιωπηλός κάνοντας σκέψεις για όλα όσα τον στοίχειωσαν εκείνη την εποχή της δόξας του και ταυτόχρονα μίας εποχής σκιών.
Πρόκειται για την ανάγκη του ανθρώπου να παρουσιάζει κάτι ως λύση, ενώ αυτό στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει. Πρόκειται για το εγώ του ανθρώπου, άλλοτε ως κάτι δεδομένο και άλλοτε ως κάτι κατασκευασμένο, φτιαχτό με άλλα λόγια. Ένα εγώ που προκύπτει με ατομικούς ή με κοινωνικούς όρους? Αναρωτιέται. Με όλες αυτές τις σκέψεις του αλλά και με τον Noel δίπλα του να προσπαθεί να συλλαβίσει κάποιες λέξεις, σκέφτεται: Καθώς μεγαλώνουμε, από ένα σημείο κι έπειτα δεν έχουμε χρόνο να διαπιστώνουμε. Προσπαθεί να ανακαλύψει ένα τρόπο να ξαναζήσει τις ιδέες του, πιστεύοντας πως το ταξίδι στην Ανδρομέδα θα του δώσει περισσότερη δύναμη και θα τον κάνει πιο έτοιμο και πιο ώριμο να αντιμετωπίσει ξανά το παλιό του όνειρο. Σήμερα όμως, θέλει να φθάσει μαζί με τον Noel στην απέναντι όχθη. Σε μία απέναντι όμως όχθη, που ακόμα κι αν καταφέρεις να επιζήσεις και να κολυμπήσεις ως απέναντι δεν θα είσαι πια ο ίδιος. Θα είσαι ένας άλλος. Θα έχεις χάσει το ένδυμα της ψυχής που διάλεξες. Προχωράς από κει και πέρα στη ζωή, με μια στολή που δεν σου πάει. Σε προφυλάσσει μεν, αλλά δεν σου πάει.
(Συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου