Jennifer's & The Elf's Actual Conversation!

Actually trying to keep the magic alive, here's another excerpt of my book. I continue the story, so, here's how our two heroes continue, they continue:
 
“There are people who can see, my dear. You may be good at school, but hurting and mocking your classmates who may be more vulnerable than you means that you are impatient to ‘use power’.”
“We are all like that,” continued Jennifer sharply.
“It may be so, but the looking glass knows the consequences this will have for you as a grown-up. You may do that now, but hurrying, being impatient to act like an adult will get you disappointed later on. I came to you to fix that!” 

 

Enjoy the complete podcast below:

 

Menelaos Gkikas · Jennifer's & The Elf's Actual Conversation!

My Book Title in Amazon Universal Distribution!

The Words of Emily Logan Podcast No 9, Classmates At High School Campus!

The Words of Emily Logan Podcast No 3, Joel & Emily were the Town Scandal!

Δημιουργική γραφή, από τη Βικιπαίδεια

Η δημιουργική γραφή ή δημιουργική συγγραφή είναι τα μυθιστορήματα, τα διηγήματα, τα ποιήματα και τα θεατρικά έργα τα οποία προσελκύουν ένα ορισμένο είδος προσοχής που μπορεί να ονομαστεί λογοτεχνικό. Στο πλαίσιο αυτό, ο συγγραφέας στο βαθμό που άπτεται του έργου του έχει σε μεγάλο βαθμό τάση για ποιητικότητα και λυρισμό. Μάλιστα η ποιητικότητα και ο λυρισμός του τον βοηθούν να καταλάβει όχι μόνο τον πραγματικό κόσμο αλλά και την έννοια του υπερβατικού όπως και τον ψυχοσυναισθηματικό κόσμο. Η συγγραφέας Πασχαλία Τραυλού αποδίδει σε έναν τέτοιο συγγραφέα τον όρο «εραστής της γραφής», ανεξάρτητα αν αυτός μόλις ξεκινά τη δημιουργική του πορεία ή είναι έμπειρος, αν είναι ερασιτέχνης ή επαγγελματίας.
Η δημιουργική διαδικασία κατά την οποία ο συγγραφέας μετουσιώνει τον κόσμο σε λέξεις είναι υποκειμενική και μέσα από αυτή ο συγγραφέας παρουσιάζει τα κλειδιά που ξεκλειδώνουν το μυθιστορηματικό λόγο αλλά και τα αντικλείδια που τον καθιστούν κομμάτι του αναγνώστη. Στη διαδικασία αυτή ο συγγραφέας έρχεται αντιμέτωπος με τον γραπτό λόγο αλλά και με τον εσωτερικό και εξωτερικό κόσμο του, προσπαθώντας να κατανοήσει τόσο τις λέξεις όσο και τις ιδέες. Οι λέξεις κατά βάση έχουν να κάνουν με τους λεπτεπίλεπτους συγγραφικούς χειρισμούς για να αποδοθούν οι περιγραφές, η θεματική και οι αφηγήσεις, ενώ οι ιδέες πρέπει κατά βάση να αποτυπωθούν με μια «φόρμα», απλή αλλά και κατανοητή από το ευρύ κοινό.

Διαβάστε όλο το λήμμα εδώ: https://el.wikipedia.org/wiki/Δημιουργική_γραφή
Μενέλαος Γκίκας

Το τούνελ, Εσωθέατρο

 

 

 

 

 

 

Το Σημείωμα του Σκηνοθέτη

Η διαδικασία της πλήρους κατανόησης του κειμένου στις αναγνώσεις και στις πρόβες με τους ηθοποιούς, ήταν το κυρίαρχο ζητούμενο. Σε δεύτερο στάδιο καθορίστηκαν τα στοιχεία που συνθέτουν την προσωπικότητα των χαρακτήρων του έργου: η ατομικότητα τους, οι σχέσεις τους και η αλληλεπίδραση που έχουν στην «εξέλιξή» τους. Με οδηγό αυτά τα δεδομένα, οργανώθηκε η υποκριτική ερμηνευτική γραμμή των ηθοποιών, με τρόπο ώστε να είναι συνεπής με το ψυχολογικό προφίλ των ηρώων–χαρακτήρων που υποδύονται.

Στο «ΤΟΥΝΕΛ» -που θα το χαρακτήριζα ως ένα «μεταφυσικό δράμα», εάν θέλαμε να το εντάξουμε σε κάποια κατηγορία θεατρικού έργου, ίσως και λόγω της ιδιαιτερότητάς του ως προς το περιεχόμενο, τη δράση, την πλοκή και κυρίως ως προς τον, σε μεγάλο βαθμό, ποιητικό και φιλοσοφικό λόγο του, που συνυπάρχει «σοφά» με τον ρεαλισμό και τον νατουραλισμό της καθημερινότητας-  ο προβληματισμός ως προς τη φόρμα υπήρξε έντονος. Η σκηνοθετική πρόταση έπρεπε με «ακροβασίες» να υπηρετήσει και να συν-προβάλλει, συν-μεταφέρει, συν-μεταδώσει τα αντίθετα άκρα. Η σκηνοθεσία λοιπόν, βασίζεται σε οργανωμένη γραμμική διήγηση εμπλουτισμένη με «μοντέρνα» στοιχεία, τόσο στον τρόπο εκφοράς του λόγου, όσο και στην κίνηση, γεγονός που πιστεύω ότι καθιστά την παράσταση εύληπτη, κατανοητή και δραματικά αποδεκτή για τον θεατή. Με αυτές τις σκέψεις και με την σταθερή άποψη, ότι η σκηνοθεσία δεν πρέπει να ξεχωρίζει, να προβάλλεται, να διεκδικεί πρωτιά σε βάρος του έργου και των συντελεστών του αλλά να εναρμονίζεται και να συνυπάρχει με αυτά και τον τελικό της στόχο: το αξιοπρεπές αποτέλεσμα, συμμετείχα δημιουργικά.

Βέβαια, για την επιτυχία του στόχου απαραίτητο είναι το καλό υλικό και οι ικανοί συνεργάτες. Το ΕΣΩΘΕΑΤΡΟ αναντίλεκτα, τα παρέχει απλόχερα.

Τους ευχαριστώ όλους γι’ αυτό το υπέροχο πέρασμα – ταξίδι, ευχαριστώ κι εσάς για την παρουσία σας.

Μάριος Ρετσίλας

Υ.Γ Το ΕΣΩΘΕΑΤΡΟ συνεπές στις πνευματικές αναζητήσεις του, που τις εκφράζει και μέσα από το θεατρικό του ρεπερτόριο, επιχειρεί με το «ΤΟΥΝΕΛ» να εισδύσει βαθύτερα σε φιλοσοφικές και μεταφυσικές σκέψεις, και να προβάλει ιδέες, αξίες και ηθικές αρχές, προσπαθώντας να καταστήσει κοινωνούς και συμμέτοχους σε αυτές –χωρίς δογματισμό και ακρότητες– όλους τους σκεπτόμενους φίλους του θεατές.

Τελικά, μέσα από την θεατρική πράξη, όλοι οι συντελεστές και συνεργάτες του ΕΣΩΘΕΑΤΡΟΥ φιλοδοξούν, με σεμνότητα, συνέπεια και ευθύνη να ΠΟΙΗΣΟΥΝ ΗΘΟΣ προσφέροντας έτσι, αυτό που διατύπωσε ο Αριστοτέλης: ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ = ΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.

Η παράσταση

Το ΕσωΘέατρο θα παρουσιάσει φέτος στη δεύτερη σκηνή του, το έργο του Λεωνίδα Τσίπη «Το Τούνελ».
Ένα ζευγάρι παράνομων εραστών αναζητώντας μια καινούρια ζωή, επιβιβάζεται σε ένα παράξενο τρένο. Τι κρύβει η αινιγματική συμπεριφορά του προσωπικού του; Γιατί δεν υπάρχουν άλλοι ταξιδιώτες; Ποιος και γιατί δεν τους αφήνει να κατέβουν πριν αυτό φτάσει στο τέρμα του; Τα ερωτήματα στοιχειώνουν επιβαίνοντες και θεατές, καθώς το φυσικό συναντά το μεταφυσικό και το πραγματικό το εικονικό, στο μεταίχμιο της ζωής και του θανάτου, στο ΤΟΥΝΕΛ.
Με υλικό αντλημένο από τις αρχαίες παραδόσεις και φόντο μυθικά τοπωνύμια του κάτω Κόσμου, συντίθεται αυτό το νεοελληνικό μεταφυσικό δράμα -με έντονα τα στοιχεία θρίλερ-, για τις άλλοτε ομαλές και άλλοτε οδυνηρές μεταβάσεις από τη μία στην… άλλη ζωή.

    Την παράσταση υπογράφει σκηνοθετικά ο Μάριος Ρετσίλας,
    το σκηνικό και τα κοστούμια επιμελείται ο Κοσμάς Πανωρίδης,
    τους φωτισμούς ο Τάκης Ποδαρόπουλος,
    τη διδασκαλία κίνησης η Άννα Ζεβελάκη,
    τη μουσική η Ναταλία Τζήμα
        ενώ χρέη βοηθού σκηνοθέτη εκτελεί η Χρύσα Διαμαντάκη.

Παίζουν οι: Τάσος Προύσαλης, Μανόλης Δραγάτσης, Μέλανι Μαρχάινε, Γιώργος Καπετανάκος.

Η υπόθεση του έργου

Στο τρένο εκτός από το ζευγάρι, επιβαίνει και ο Σταθμάρχης. Παράξενο, αλλά μέχρι τότε συνήθιζε να διώχνει τα τρένα κι όχι να πηγαίνει μαζί τους. Αυτή είναι η  πρώτη φορά που ταξιδεύει… Ποιον τους θυμίζει ο Σταθμάρχης, αναρωτιούνται Εκείνος κι Εκείνη; Γιατί η συμπεριφορά του μοιάζει αινιγματική; Γιατί δεν υπάρχουν άλλοι ταξιδιώτες; Και γιατί σ’ αυτή τη διαδρομή δεν υπάρχουν ενδιάμεσες στάσεις;

Γιατί «ο προορισμός αυτού του τρένου είναι να φτάσει στο τέρμα». Και μάλιστα, ακολουθώντας μια αλλόκοτη πορεία που περιλαμβάνει τον Αχέροντα, την Αχερουσία και άλλα τοπωνύμια του… Κάτω Κόσμου. Τα ερωτήματα στοιχειώνουν το ζευγάρι καθώς το φυσικό συναντά το μεταφυσικό και το πραγματικό το εικονικό, στο μεταίχμιο της ζωής και του θανάτου, στο ΤΟΥΝΕΛ. Το ταξίδι λοιπόν προς το Τούνελ είναι ένα πέρασμα, η μετάβαση από  τη ζωή στο θάνατο και στο επέκεινα. Η αναγνώριση αυτής της αλήθειας είναι σταδιακή, οι αποκαλύψεις και «μυήσεις» για τους ταξιδιώτες και τους θεατές διαδοχικές και κορυφούμενες.

Η στιγμή της πρώτης αποκάλυψης φτάνει: ο Σταθμάρχης είναι ο άνθρωπος που χτύπησαν με το αυτοκίνητο, ο ετοιμοθάνατος που παράτησαν. Θα έπαιρναν όρκο πως πέθανε. Μα πως είναι δυνατόν να αντικρίζουν εμπρός τους έναν νεκρό; Η επόμενη συνειδητοποίηση είναι πιο οδυνηρή: αντικρίζουν έναν νεκρό γιατί είναι κι αυτοί νεκροί. Το ατύχημα ήταν μοιραίο για όλους. Τώρα όλοι βρίσκονται στην «αντίπερα όχθη» και οδηγούνται από τον τέταρτο χαρακτήρα-καταλύτη του έργου, τον Μηχανοδηγό. Ο γιος του Ερέβους και της Νύχτας, ο Χάροντας–Μηχανοδηγός, πριν απ’ το πέρασμα της Αχερουσίας, οφείλει να μυήσει τους «ταξιδιώτες» και να τους προετοιμάσει για την ομαλή μετάβαση. Μετά το Τούνελ όλοι θα πρέπει να είναι απαλλαγμένοι από τις προσκολλήσεις του πρόσκαιρου υλικού κόσμου. Ο Σταθμάρχης, Εκείνος κι Εκείνη προσλαμβάνουν και αποδέχονται με διαφορετικό τρόπο τη διαδικασία της μύησης από τον Μηχανοδηγό. Ο Σταθμάρχης σαν έτοιμος από καιρό, έχει περάσει απ’ την αρχή στην άλλη πλευρά. Εκείνη, συναισθηματική μεν αλλά με ρεαλιστική ματιά και κριτική σκέψη, αντιλαμβάνεται γρήγορα τη ματαιότητα της ύλης και προσχωρεί χωρίς «προβλήματα». Εκείνος, προσκολλημένος απόλυτα στα υλικά αγαθά, αντιστέκεται μέχρι το τέλος με επιμονή και με βίαιες αντιδράσεις. Όταν όμως καλείται να διαλέξει τον έξω ή τον έσω κόσμο, οι αντιστάσεις του κάμπτονται. Παρά την άγνοια για τον τελικό προορισμό και τον φόβο για το άγνωστο, τελικά η επιλογή ανάμεσα στη μοναξιά του έξω κόσμου και στην έσω πνευματική ανάταση της «άλλης ζωής» θα καταλήξει υπέρ της δεύτερης. Μια επιλογή που οδηγεί στη λύση και τελικά στην κάθαρση.

Στανισλάβσκι, Πλάθοντας ένα ρόλο

Στο άρθρο αυτό αποφάσισα να σας παραθέσω ένα καινούριο βιβλίο υποκριτικής του Στανισλάβσκι, τόσο ως προς τα περιεχόμενα όσο και ως προς την από πίσω περίληψη, που ονομάζεται Πλάθοντας ένα ρόλο.

"Ο Κονσταντίν Σεργκιέγεβιτς Αλεξέγιεφ (Στανισλάβσκι), ιδρυτής και διευθυντής, μαζί με τον Νεμίροβιτς-Νταντσένκο, του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας, έχει αναγνωριστεί ως ένας από τους μεγάλους ηθοποιούς, σκηνοθέτες και θεωρητικούς της θεατρικής τέχνης. Από την ίδρυση του Θεάτρου Τέχνης το 1898, ο Στανισλάβσκι επηρέασε ζωτικά και ριζικά το θέατρο στη Ρωσία, ενώ άσκησε μεγάλη επιρροή στο διεθνές θεατρικό δραματολόγιο, κυρίως μετά το θάνατό του.

Στο βιβλίο του Πλάθοντας ένα ρόλο - συνέχεια του Ένας ηθοποιός δημιουργείται - ο Στανισλάβσκι εξηγεί την τεχνική του για το πλάσιμο του ρόλου και τη διέγερση της δημιουργικής φαντασίας. Εξετάζει την απόδοση του ρόλου με τα διάφορα εκφραστικά μέσα που έχει στη διάθεσή του ο ηθοποιός, όπως η κίνηση, η χειρονομία, η φωνή και ο λόγος. Μιλά για την εκφραστικότητα του σώματος, την άρθρωση, το ρυθμό στην κίνηση και το λόγο, την αληθινή μεταμφίεση. Η γοητεία της σκηνής και το ήθος στο θέατρο είναι μερικά ακόμη από τα θέματα που τον απασχολούν σε αυτό το βιβλίο.

ο Στανισλάβσκι χαρακτηρίζει το θέατρο λειτούργημα και παρομοιάζει με δημόσιο λειτουργό και ιερέα τον ηθοποιό, που, καθώς λέει, "πρέπει να αισθάνεται την παρουσία της σκηνής, όπως ο ιερέας κάθε στιγμή της θείας λειτουργίας αισθάνεται την παρουσία του βωμού"."

Περιεχόμενα

1.) Για την εξωτερική μορφή

2.) Η αληθινή μεταμφίεση

3.) Ρόλοι και τύποι

4.) Το σώμα εκφραστικό όργανο

5.) Πλαστικότητα στην κίνηση

6.) Συγκράτηση και κυριαρχία

7.) Άρθρωση και τραγούδι

8.) Τόνος και Παύση

9.) Τονισμός: Η εκφραστική λέξη

10.) Προοπτική στο πλάσιμο του ρόλου

11.) Χρόνος - Ρυθμός στην κίνηση

12.) Χρονο-ρυθμός στο λόγο

13.) Σκηνική γοητεία

14.) Για το ήθος στο θέατρο

15.) Διάγραμμα δημιουργίας

16.) Μερικά συμπεράσματα για την ηθοποιία

Aπό το ανθολόγιο του Σαίξπηρ

Δεν είναι καταπληκτικό που αυτός εδώ ο ηθοποιός,

σε ένα γέννημα της φαντασίας, στ' όνειρο ενός πάθους,

μπορούσε να υποτάξει την ψυχή του σ' αυτό που φανταζόταν

τόσο που, από την ενέργεια της ψυχής, το πρόσωπό του

να χλομιάζει, δάκρυα να τρέχουνε από τα μάτια του,

η όψη του ν' αλλοιώνεται, η φωνή του να τσακίζει,

κι όλο του το είναι να υπακούει στις διαταγές που δίνει η ψυχή;

Και όλα αυτά για ένα τίποτα! Για την Εκάβη!

Τι του είναι η Εκάβη και τι της είναι της Εκάβης αυτός

για να την κλαίει έτσι; Και τι θα έκανε αυτός αν είχε

τις αιτίες και τις αφορμές πάθους σαν το δικό μου;

Θα έπνιγε το θέατρο με δάκρυα, θα ξέσκιζε

τα αυτιά των θεατών με λόγια φρίκης,

τους ενόχους θα τρέλαινε, τους αθώους θα τρόμαζε,

τους αμαθείς θα σάστιζε, κι αίσθηση πια δεν θα είχανε

τα μάτια και τ' αυτιά

Άμλετ ΙΙ. 2

Όπου και να 'σαι Στίχοι: Γιώργος Θεοφάνους!

Σπίτι μου όλες τις πόρτες του
έκλεισε
κι ο ουρανός σαν καθρέφτης που
έσπασε
ένα αντίο μια λέξη μόνο
που κρύβει μέσα της οργή και
πόνο

Όπου και να' σαι
θα με θυμάσαι
σ' όποια αγκαλιά κι αν βρεθείς
όποια χείλη φιλάς θα'μαι εκεί

Όπου και να 'σαι
θα με θυμάσαι
τόση αγάπη έτσι απλά πώς να
χαθεί

Ένας αέρας που απότομα
σηκώθηκε
τίποτα στο πέρασμα του δεν
σώθηκε
ένα αντίο μια μαχαιριά
και μια καρδιά που για σένα
χτυπά

Just Walk Away lyrics!

I know I never loved this way before
And no one else has loved me more
With you I've laughed and cried
I have lived and died
What I wouldn't do just to be with you

I know I must forget you to go on
I can't hold back my tears too long
Though life won't be the same
I've got to take the blame
And find the strength I need to let you go

Just walk away
Just say goodbye
Don't turn around now you may see me cry
I mustn't fall apart
Or show my broken heart
Or the love I feel for you

So walk away
And close the door
And let my life be as it was before
And I'll never never know
Just how I let you go
But there's nothing left to say
Just walk away

There'll never be a moment I'll regret
I've loved you since the day we met
For all the love you gave
And all the love we made
I know I've got to find the strength to say

Just walk away
Don't say goodbye
Don't turn around now you may see me cry
I mustn't fall apart
Or show my broken heart
Or the love I feel for you

So walk away
And close the door
And let my life be as it was before
And I'll never never know
Just how I let you go
But there's nothing left to say
Just walk away

Wizards of the Coast!

Wizards of the Coast was a privately held company best known for creating the world's leading adventure trading card game, Magic: The Gathering. The game Magic: The Gathering combines elements of chess, bridge, and the role-playing game of Dungeons & Dragons. Magic is a trading-card game in which two players are rival wizards dueling for control of a magical "multiverse" called Dominia. Each player starts with twenty life points. The goal is to reduce the opponent's life points to zero before the opponent can do the same-to kill the opponent.

Before starting the game, each player builds a deck of at least forty cards from his or her collection. Each player begins by shuffling the deck and drawing seven cards. Players alternate turns, with each turn a series of actions, such as attacking and defending. There are several types of illustrated cards. Lands are the most basic, providing the magical energy a player needs to play other cards. Others represent creatures, and still others represent spells that a player can cast. The basic strategy lies in choosing when to play what card and when to use what creatures for what purposes. Games usually last fifteen to thirty minutes but some can last hours.

One of the key features of Magic is that each game played is unique: each player starts out with a deck of forty cards selected from among the more than four thousand sold. It is not uncommon for a player to own several hundred cards. This encourages players to buy or trade cards to enhance their powers and increase their strategic options.

The game is in perpetual evolution because new cards are released periodically and older ones are retired by Wizards of the Coast. Retired cards gained instant status as collectibles and can be bought, sold, and traded between individuals, in hobby stores, and on the Internet. New cards are issued in different sets and limited editions. These expansions have kept the game novel and contributed to its phenomenal growth. Since the basic strategy in Magic is assembling the unassailable deck, serious players invest heavily in their collections.

In addition, with each edition of new cards the fantasy multiverse expands. Magic has undergone many extensions, and further expansion is limited only by the players' willingness to remain bewitched.

Η ιστορία της Ιωάννας

Η Ιωάννα θέλει να γίνει ζωγράφος. Κρυφή της επιθυμία είναι να μάθει να ζωγραφίζει στον καμβά με κάρβουνο. Αναζητάει τη λεπτή έκφραση μέσα από έργα τέχνης και προσπαθεί συνεχώς να εξερευνήσει το νόημα και την αλήθεια που κρύβεται πίσω από μεγάλους ζωγράφους. Ζει σε μία μικρή επαρχιώτικη πόλη στην οποία η ηρεμία είναι συνώνυμη ενός πρωτόγνωρου κόσμου που ξεδιπλώνεται μπροστά της. Θέλει να μεταφέρει στα θέματα ζωγραφικής της τη φολκλορική φύση. Περνάει αρκετές ώρες στο μοτέλ στο οποίο έχει νοικιάσει δωμάτιο. Είναι φοιτήτρια στη σχολή καλών τεχνών και φιλοδοξεί να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο μεταφέροντας την ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία γύρω από την τέχνη. Ίσως μάλιστα καταφέρει να φτιάξει ένα τοπικό στούντιο. Μέσα από τη ζωγραφική η Ιωάννα μαθαίνει να εκφράζεται μέσα από  τις σκέψεις των ανθρώπων με τους οποίους επικοινωνεί. Η έκφραση και η αναπαράσταση αποτελούν για αυτήν ιδιαίτερη καλλιτεχνική ανησυχία. Για αυτήν η ζωγραφική αποτελεί ένα φιλόδοξο πολιτισμικό κίνημα. Θέλει να μεταφέρει τις καλλιτεχνικές ιδέες της σε ανθρώπους της τέχνης και να δημιουργήσει σκηνές ζωής με εκλεπτυσμένα χρώματα. Κατά τις σπουδές της αναζητάει την ιστορία και τη φιλοσοφία που εκφράζουν τα έργα ζωγραφικής. Αντιλαμβάνεται πως κάθε έργο περιγράφει μέσα από χρώματα, σύμβολα και χώρους έναν πολιτισμικό κώδικα και έναν κοσμικό ορίζοντα. Για αυτήν τα συναισθήματα στη ζωγραφική αποτυπώνονται μέσα από τα κύματα που αναπαράγουν οι σκέψεις των ανθρώπων. Μπορεί με τον τρόπο αυτό, να δημιουργεί καθημερινά ατελείωτα θεματικά πλαίσια. Κάποια από αυτά θα καταφέρει να τα ζωντανέψει μέσα από τα έργα της, γιατί πιστεύει πως η τέχνη μεταφέρεται στις ψυχές των ανθρώπων. Καθώς σκέφτεται όλα αυτά στο δωμάτιο, κατεβαίνει για να πιει καφέ με την ιδιοκτήτρια του μοτέλ.

Χειροποίητη Δαντέλα

A shiny night in Starbucks!

Starbucks Corporation is a coffeehouse chain based in the United States. Named after a character in the novel Moby-Dick, Starbucks is the largest coffeehouse company in the world. Starbucks serves drip brewed coffee, espresso-based hot drinks, other hot and cold drinks, snacks and items such as mugs and coffee beans. Through its Starbucks Entertainment and Hear Music brand, the company has ventured beyond refreshments into books, music and film. Many of these products are seasonal or specific to the locality of the store! Starbucks brand ice cream and coffee are also sold at grocery stores.

From its founding in Seattle, Washington, as a local coffee bean roaster and retailer, Starbucks has experienced a rapid expansion. In the 1990s the company was opening a new store every workday, a pace that continued into the 2000s. Domestic growth has since slowed down, though the company continues to expand in foreign markets. The first international location outside of the U.S. and Canada was established in 1996, and they now constitute almost one third of Starbucks' stores.