Ο John είχε αγοράσει στο παρελθόν το βιβλίο Πτήσεις του Μυαλού του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, μία βιογραφία με αφορμή την οποία έκανε κάποιες συζητήσεις στο γιο του Noel. Από την εποχή που βρίσκονταν στο Λονδίνο του είχε μιλήσει για την Αναγέννηση, ένα πολιτιστικό κίνημα που γεφύρωσε το Μεσαίωνα με το σύγχρονο κόσμο χάρη στην πολυεπίπεδη του εξέλιξη και το οποίο ανέδειξε σημαντικούς Αναγεννησιακούς καλλιτέχνες όπως ο Λεονάρντο και ο Μιχαήλ Άγγελος οι οποίοι ενέπνευσαν τον όρο Καθολικός Άνθρωπος. Σήμερα, ο John, ο Noel και η Εριφύλλη στην Ανδρομέδα, συζητούν για τις ιστορίες που διάβασαν ερμηνεύοντας την Αναγέννηση και σημασιολογικά ως εκ νέου γέννηση, αναδημιουργία.
Πάντοτε κάτι σκιρτούσε μέσα στις καρδιές τόσο του John όσο και του Noel όταν βρισκόντουσαν μπροστά σε όνειρα και ιδέες τα οποία δίσταζαν να ακολουθήσουν. Το ίδιο το πρόβλημα της γένεσης και του θανάτου, της αναγέννησης και της αναδημιουργίας, είχε από καιρού αντιμετωπίσει και ο John, όταν βραχυκυκλωμένος ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον πάσχιζε να τα διατηρήσει όσο το δυνατόν ακέραια. Να διατηρήσει ακέραιο το χρόνο που μεταβάλλεται? Ή μήπως να διαφυλάξει την προσωπική του λύτρωση που μαίνεται, τη δική του αλλά όχι των συνανθρώπων του? Αδύνατον, σκέφτηκε αμέσως! Στα 16 του χρόνια ο Noel απέκτησε μία μοναδική ευκαιρία με το ταξίδι αυτό και με τη σκέψη αυτή παροτρύνει τον John:
- Ας μη γυρίσουμε πίσω! Ας γίνουμε όλοι ως οικογένεια μόνιμοι ταξιδιώτες εδώ. Ας φτιάξουμε μία ζωή στον κόσμο αυτό!
- Αγαπητέ μου ονειροπόλε, συνεχίζει ο πατέρας του, ίσως και να έχεις δίκιο!
Για τον John αυτή η εκ νέου γέννηση των ιδεών του είχε υπάρξει μία παράδοξη, μία μακάβρια πρακτική. Μπορούσε να φτιάξει ένα κόσμο καταπληκτικό μέχρι τη στιγμή που κάποιος θα τραβούσε το χαλί κάτω από τα πόδια του και θα του έλεγε ότι αυτό δεν υπάρχει… Το είχε ζήσει στον οργανισμό, το είχε νιώσει και στη ζωή του. Αγαπάς πράγματα που φεύγουν, του είχε πει κάποτε η γυναίκα του.
- Θα σπουδάσω, θα βρω δουλειά και θα ζήσουμε μία ζωή σε παράλληλους κόσμους, αποκρίνεται ο Noel. Έχω φίλους εδώ. Τη Νεράιδα, τα ξωτικά που μας συντροφεύουν στα γλέντια… Ο κόσμος αυτός θα νικήσει οριστικά το σκοτάδι, θα νικήσει την έκπτωση και τότε θα είμαστε όλοι μαζί. Θα κοιτάξουμε πίσω μας την ιστορία και θα γελάσουμε.
- Καλέ μου Noel, του αποτείνεται η Εριφύλλη, σου έχω πει ποτέ ότι σε θαυμάζω?
Αν και νέος ακόμα, πάντοτε ήθελε να γνωρίζει τι σκέφτονται οι άλλοι γι αυτόν. Τώρα όμως η καρδιά του σκιρτούσε για άλλες ιδέες, οι έννοιες του Ντα Βίντσι, ο θρύλος του Οικουμενικού Ανθρώπου. Οι φωνές στις οποίες πίστεψαν… τόσο ο πατέρας όσο και ο γιος…
Πάντοτε κάτι σκιρτούσε μέσα στις καρδιές τόσο του John όσο και του Noel όταν βρισκόντουσαν μπροστά σε όνειρα και ιδέες τα οποία δίσταζαν να ακολουθήσουν. Το ίδιο το πρόβλημα της γένεσης και του θανάτου, της αναγέννησης και της αναδημιουργίας, είχε από καιρού αντιμετωπίσει και ο John, όταν βραχυκυκλωμένος ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον πάσχιζε να τα διατηρήσει όσο το δυνατόν ακέραια. Να διατηρήσει ακέραιο το χρόνο που μεταβάλλεται? Ή μήπως να διαφυλάξει την προσωπική του λύτρωση που μαίνεται, τη δική του αλλά όχι των συνανθρώπων του? Αδύνατον, σκέφτηκε αμέσως! Στα 16 του χρόνια ο Noel απέκτησε μία μοναδική ευκαιρία με το ταξίδι αυτό και με τη σκέψη αυτή παροτρύνει τον John:
- Ας μη γυρίσουμε πίσω! Ας γίνουμε όλοι ως οικογένεια μόνιμοι ταξιδιώτες εδώ. Ας φτιάξουμε μία ζωή στον κόσμο αυτό!
- Αγαπητέ μου ονειροπόλε, συνεχίζει ο πατέρας του, ίσως και να έχεις δίκιο!
Για τον John αυτή η εκ νέου γέννηση των ιδεών του είχε υπάρξει μία παράδοξη, μία μακάβρια πρακτική. Μπορούσε να φτιάξει ένα κόσμο καταπληκτικό μέχρι τη στιγμή που κάποιος θα τραβούσε το χαλί κάτω από τα πόδια του και θα του έλεγε ότι αυτό δεν υπάρχει… Το είχε ζήσει στον οργανισμό, το είχε νιώσει και στη ζωή του. Αγαπάς πράγματα που φεύγουν, του είχε πει κάποτε η γυναίκα του.
- Θα σπουδάσω, θα βρω δουλειά και θα ζήσουμε μία ζωή σε παράλληλους κόσμους, αποκρίνεται ο Noel. Έχω φίλους εδώ. Τη Νεράιδα, τα ξωτικά που μας συντροφεύουν στα γλέντια… Ο κόσμος αυτός θα νικήσει οριστικά το σκοτάδι, θα νικήσει την έκπτωση και τότε θα είμαστε όλοι μαζί. Θα κοιτάξουμε πίσω μας την ιστορία και θα γελάσουμε.
- Καλέ μου Noel, του αποτείνεται η Εριφύλλη, σου έχω πει ποτέ ότι σε θαυμάζω?
Αν και νέος ακόμα, πάντοτε ήθελε να γνωρίζει τι σκέφτονται οι άλλοι γι αυτόν. Τώρα όμως η καρδιά του σκιρτούσε για άλλες ιδέες, οι έννοιες του Ντα Βίντσι, ο θρύλος του Οικουμενικού Ανθρώπου. Οι φωνές στις οποίες πίστεψαν… τόσο ο πατέρας όσο και ο γιος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου